“Ve O âlemler için bir zikirden başka bir şey değildir” denmiştir: Âlem değil, Âlemler. Bu yüzden tüm âlemler ona (Kur’an’a) secde eder.

Mânâ Âlemi için düşündüğümüzde, burada bir Görü’yü anlama dileğimiz de esasen ona etki eden (hâkim olan) mânevî   ilkeleri anlama dileği ile aynı şeydir. Demek ki, âlemler farklı/çeşitli de olsa, İnsan fıtratının (zâtî) anlama/okuma dileği aynıdır.

Sembolleri anlamak için Akıl tek başına yeterli değildir, Sezgi gereklidir. Keza; beşeriyyetin bize aktardığı bilgi, pek çok kez ya eksik ya da hatalıdır. (Sezgi, öncelikle bu hatayı sezer.) Bu sebepten, “beşer sözü olmayan” bir Kelâm’a ihtiyaç duyarız.

Esasen, gerçekten de Ruh maddeye hâkimdir; öyledir ama bu latif olanın kaba olana hâkimiyetidir. Mesela suyun taşa hâkimiyeti gibi.

O zaman, şunu anla; zorluk beşeriyyete özgüdür, Allah için zorluk yoktur, “ol, der oldurur”.