İnsan’ın Kimlik’inin ve Hâfıza’sının değerini bildikleri için, Geleneksel (Tradisyonel) Medeniyet’ler, sembolik unsurlara büyük önem atfederler.
Mûsikî, Rabb’in tecellisindeki Âhenk’i, “sesteki uyum/âhenk” vasıtasiyle zikreder ve aktarır.
Gerçekten bir cevap almak için soran ve sorgulayan bir arayışa koyulmuştur.
İlham alınan Tavır için, “Hareket’i belirler”, daha doğrusu “Hareket Örüntü’süne ‘dayanak’ teşkil eder” demiştik.
Sembolik Dil’de, İlham, Üçgen ile temsil edilir. Bu aynı zamanda Yükseltici Unsur olan Ateş’e tekâbül eder. 3 sayısının tabiatı da, İlham’ın tabiatına işaret eder.
Çevresel koşullar, Zaman’ın Ruh’una Şekil verir ve Zaman’ın Ruh’u da çevresel koşullara. Aslında, Ruh'un Akış'ı ikisini Bir'likte ve eş-zamanlı gerçekleştirir.
Antik dönemlerde, Âlim’ler pek çok farklı disiplinde eğitim alıyordu ve tüm bu alanlara Bütün’cül bir bakış açısı ile yaklaşabiliyorlardı. Bu, gerçekte belirli bir disiplini tam olarak anlamanın tek yoludur.
Beşerî otoriteye isyan, bir reddiye eylemidir ve belirttiğimiz Yanlışlama Metodu’nun esasını oluşturur.
İnsan’ın Yaratıcı Merkez’i olarak Tanrı, tüm Nitelik’lerin, İsim ve Sıfat’ların da Kaynak’ıdır.
Yanlışlama metodu, Nicelik’ten Nitelik’e bir çeşit geçişi ve bozulma sürecinden sıyrılmayı içerir.