Bir Model, gerçek dünyaya ait bir (veya birçok) olguyu “tasvir eder”.
Aydınlık Yorumcu “şu ânı” anlayandır, anlamlandırandır. Anlamak ve anlamlandırmak İlim’dir. Demek ki “şu ânın yorumcusu” Âlim’dir.
Bilmek İnsan’lar ve İnsan Toplulukları için hayâtî önem taşır. Keza bilmek, olmaktır. İnsan, bilerek ve bilinçlenerek İnsan’laşır.
Her Sembol, Zaman’ın Seyr’i ile meydana gelir. Her Harf, Nokta’nın Zaman ile Seyretmesi sonucu oluşur, yani yaratılır. Bu bir hakikattir ki, hiçbir Sembol veya Harf için istisnâsı yoktur.
Karmaşa, ancak karmaşayı doğurur. Karmaşa’yı, Kaos’u “çözen” ise ancak sadeliğe, Bir’liğe olan yöneliştir. Bunu İnsan-Eşya ilişkisi üzerinden açıklamak istiyoruz.
Zamanın Akışı, saymaya olanak verir ve diyebiliriz ki Zaman’ın anlaşılması yaratım sürecinin anlaşılmasıdır.
Varlığın bu sayımı ki, Varsayım’ları oluşturur/oluşa getirir. Bu bağlamda Varsayımlar, neleri saydığımız ve nelere saygı gösterdiğimiz ile ilgilidir.
Eğitim, en basit anlamıyla bir Şekil verme işidir. Yani Kişi’nin benliğine/zihnine şekil vermesi işidir. Şekil verme vasfı ile, Yazı yazmaya benzer. Eser oluşturulur ve bu Eser Kişi’nin kendisidir.
Kelimeler, Gerçeklik’e ait bazı özellikleri “yüklenirler”. Bu Kelimelerin zikri ise, bunların Kişi’nin Benlik’inde yeniden canlanmasına yol açar.
Rabb sürekli bir biçimde Nefs’i kendisi ile birlikte/Bir’likte olmaya ve Kendi’sinden vereceği Tohum/Rabbâni İlham ile, Nefs’in doğurgan yani üretken/yazan/yaratıcı vasfını açığa çıkartmasını istemektedir.