Din, beşerî otoriteye isyan ile başlar. (O da, kendi İç Firavun’unumuza, yani nefsimize isyan ile…) Eğer bir Simyevî Döngü’yü düşünürsek, bu sembolik Ateş’e tekâbül eder. Kur’an’da buna “fitne ateşi” de denir, ve fitne “ayrışma” anlamını barındırır. Yani isyan, arınmayı başlatan ve “ayrıştıran” Ateş’tir.
Beşerî otoriteye isyan, bir reddiye eylemidir ve belirttiğimiz Yanlışlama Metodu’nun esasını oluşturur. “Ataların egemenliği” reddedilmeden, “Allah’ın Egemenliği”ne varılmaz. Kur’anî ifade ile, “İki tane ilah olmaz.” (Nahl/51)
Beşerî otoriteye isyan, tefekküre vesile olur. Ateş’ten sonra Hava gelir ve fitne ateşi, ayrıştırması ile birlikte yalnızlaştırır. Hava, “Yukarı’nın Sabit’i” olup, “Aşağı inmeyen hareket”i ifade eder. Bu, tefekkür ile biriken düşünceyi ifade eder. Düşünce Hareketi, bulutların hareketi gibi, bir yoğunluk oluşturur; öyle ki bu artık element/form değiştirerek “Aşağı İnen”i, yani sembolik Su’yu oluşturur. Burada önemli bir detay şudur ki; Düşünce Hareketi olmadan İlham ve Vahiy meydana gelmese de, Vahiy, (tefekkür etmek manasında) Düşünce Hareketi değildir. Su, Rabb’in dileğine göre akar. Vahy’in sürekli oluş niteliği de buradan gelir.
Böylece Aşağı İnen, Aşağı’da Sabit’lenir ve somutlaşarak Aşağı’nın Sabit’ini oluşturur. Sembolik Su ve sembolik Toprak ilişkisi, (sembolik Toprak cihetinden) Mürekkep ve Kâğıt ilişkisi olarak tezâhür eder. Artık deriz ki, “Haklının Hakk’ı teslim edilmiştir.”. Burada Teslîmiyet Hakk’adır, yani Gerçek Olan’adır. Gerçek ise, ancak beşerî yalanın reddi ile ortaya çıkar. O zaman diyebiliriz ki, Teslîmiyet Dini olan İslam’ın esası asla ve asla “beşerî otoriteye teslimiyet” değildir. Bu, olsa olsa Şirk Sistemi’nin esasıdır.
Ve kul cael hakku ve zehekal batıl, innel batıle kane zehuka.
Ve de ki: “Hakk geldi, Batıl yok oldu.” Kuşkusuz ki Batıl yok olmaya mahkumdur.
İsra Suresi 81. Ayet
22.02.2024
