Sen Kelime’leri tutabileceğini zannediyorsun. Kardeşim, yazı öyle yazılmıyor. Kelimeler, dökülür, dizilmez. Mürekkep, akar, yığılmaz. Hayır, onlar canlı. Sen onları öldürmeye çalışıyorsun. Senin cesetler yığınını, kim ne yapsın?
Tuğla gibi sıralamak istiyorsun Kelime’leri. İyi de, hangi plana göre? Nehir plansız akar, gene de yolunu bulur. Senin mimarın kim kardeşim? Bu barajlarını kim ördü? Bu cesetleri sana kim dizdiriyor? Sen, yığıp bağlayan köle; tasman kimin elinde? Üniversite? Kilise? Belki Hükümet? Belki, sen de bir “izm”in köpekliğini ediyorsun? Çoklar gibi…
Sonra da diyorsun ki: Aklıma fikir gelmiyor. Hayır kardeşim, Sen onları öldürüyorsun. “Birikim”in, cesetler üzerine kurulu.
10.02.2024
