Şimdi de, Modern kafa yapısını oluşturan düşünce akımlarından birisi olan İkicilik’ten (Dualizm’den) bahsedelim.
Birlik’in, birbirine zıt yönlü Uyumlu Çift’lerini ifade İkilik’in (Dualite’nin) aksine; İkicilik (Dualizm), zıtlıkların Bir’liğe indirgenemeyeceğini savunur. Örneğin İkici bir anlayışa göre; Aydınlık ve Karanlık, birbirinin zıddı olduğuna göre, onları birleştiren bir şey bulunamaz. Bu ikisi, hiçbir şekilde kendilerine aşkın bir düzleme yükseltilmez ve ebediyyen çatışır.
Bu düşünce biçiminin yanlışlığı, basit bir gözlem ile gösterilebilir: Aydınlık’ı ve Karanlık’ı kendisine izâfi bir biçimde meydana getiren Işık’tır. Işık ise Aydınlık ve Karanlık’a Aşkın [transandantal, müteal] nitelikte olup, Aşkınlık’ı ile onları Bir’ler. Böylece Birlik’in İkilik’inde (Dualite’sinde), bu Çift’ler her zaman onlara Aşkın olan Birlik’e göre konumlanır.
İkicilik düşüncesinde ise, artık Kişi bu zihnî maraza kapıldığı takdirde, zıtlıkları anlamlandıran Aşkın Birlik’e erişemez. Bu bağlamda, kendisini “aşamaz”. “Aşamadığı” için, anlamlı bir “dönüşüm” geçiremez. “Dönüşemediği” için, mevcut hâlinde kısılı kalır, tekâmül edemez.
Bununla birlikte, artık Kişi, zıtlıkları anlamlandıramadığı için, Birlik’in Aşkınlık’ını “taklit eden” Dış’sal unsurlara muhtaç hâle gelir. Böylece, Prof. Dr. Yalçın Koç’un deyimiyle, bu Kişi “aşma özürlüdür”.
“Aşma özürlü” olmasının yanı sıra, artık bir “taraf” tutma davranışı sergilemek zorundadır; zira Kendi İç’sel Hakikat’ine erişemediği için, Öz’gün düşünce üretemez. Bu zıtlıkların “arasına” ise, artık Sınır’layıcı Kurum’lar girer ve Kişi’ye hayatın anlamını vazederler. Böylece Kişi, kendisini Sınır’landırarak bağlayan bu Kurum’lara tâbi olur ve Kurum’un mevzuatı davranışlarını belirler. Bu ise Modern Batı Medeniyeti’nin yapısını oluşturur: Dış’sal kontrol ve İç’sel anlamsızlık. (Yani kölelik.)
06.01.2024
