Çocukların Yalnızlığı

Yalnızdım. Aslında burada herkes yalnızdı. Başka türlü de olamazdı.

Lacivert libasımın içinde oturuyordum. Konuşmuyordum, çünkü anlatacak bir şey yok idi. Söylenecek her söz söylenmiş idi. Ve hen ân söylenmekte idi. Ben? Ben evinden uzakta, çok uzakta, bir yolcuydum. Bekliyordum. Yürüyordum ve bekliyordum. Ve seyrediyordum… Beni O’na götürecek Yol’u. Ve yoldaşlarımı. Ve ufku. Yol uzundu. Kalbimse özlem doluydu. Özlem ve huzur… Huzur ve hüzün… Hüzün ve neşe… Hepsi birlikte, doluydu. Ne bir eksikti, ne bir fazlaydı.

Yalnızdım. Aslında burada herkes yalnızdı. Başka türlü de olamazdı. İnsanların arasında yalnızlık. Yalnızken de yalnızlık. Yürek burkan, en azından haksızca yürek burkan, yalnızlık değildi. Yalan söylüyordu yetişkinler. Susmuyorlardı. Yalnızlığı yalanlıyorlardı. Yalancıyı yetişkinler. Benim teselliye ihtiyacım vardı. Yalnızlığıma yalnızlıklarıyla teselli olmuyorlardı. Yalnızlıklarıyla birlikte beni de, tek başıma yalnızlığa terk etmişlerdi. Gürültüleriyle hakaret ediyorlardı yalnızlığıma.

Konuşamıyordum. Anlatamıyordum. Nasılsın anlatacaktım? Kelimeleri pek bilmiyordum. Fakirdim. Kelime fakiriydim. Yetişkinler ise kelime zorbasıydılar. Onlara göre, konuşamayanlar… konuşamayanlar yoktu onların gözünde. Ağaçlar yoktu. Kediler yoktu. Bulutlar ve gökyüzü… Yıldızlar yoktu. Onlar için kelime bilmeyenin konuşmaya hakkı yoktu. Konuşmayı beceremeyen biz çocuklar, düşünemezdik onlara göre. Onlar gözlerin dilinden anlamazdı. Kahkahaların ve çığlıkların dilinden de anlamazlardı.

Çok düşündüm. Kelimelerle değil tabii. Hislerle. Neden anlatamadığım düşündüm. Anlatsam dinleyecek miydiler? Büyüyünce anlatabilecek miydim? Ama onlar da bir zamanlar çocuktu. O zaman neden anlamıyorlardı. İçimi bir korku kapladı. Ben de mi onlar gibi olacaktım? Ne olmuştu tüm bu yetişkinlere? Unutmuşlar mıydı? İnsan bunu nasıl unutabilirdi? Ama ismini de bilmiyordum ki. İsmi var mıydı ki bunun? İsmine gerek var mıydı ki? Herkes O’nu bilmez, O’nu duymaz mıydı? Ağlak bir çocuk değildim. Düşündüm ve biraz ağladım. Dua ettim. Daha içten bir dua ettim mi bilmem: “Allah’ım, büyüyünce ben de mi böyle olacağım? Böyle olmak istemiyorum. Sen beni böyle olmaktan koru.”

30.12.2022

Emin Ali Ertenü
Emin Ali Ertenü
Articles: 524

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir