Yüce Zeus, bir gün halkın arasına karışmak istemiş.
Ne zaman ki Yeryüzüne inmiş, tüm anılarını unutmuş.
Zeus, hem Çok’tur hem Bir’dir. Tüm sayılar O’na aittir. Yıldırım’ına biner; Sayılar arasında gezinir, Sayılar’ı Yıldırım’ına mesken edinir. Böylece Dansı Seven Zeus, Seyahat’i de pek sever. Sayılar arasında gelir, gider; hepsini BİR’ler.
Zeus geçerse Yol olur, tüm Yollar O’nundur.
O kadar çok Yol’dan geçer ki, Sonsuz’dur.
Tüm Yolları birbirine bağlar, Kavşaklar kurar.
Böylece Sonsuzun Yolu BİR olur.
BİR, bir Sayı’dır
Zeus BİR’den, birden yürür,
Çok olur.
Dikkatle bakın, ey dostlar!
Göreceksiniz attığı adımı
Ve üzerine bindiği
Yıldırımını.
O zaman görmek isteyen O’nu;
Dikkat kesilsin, Odak’lansın,
BİR’in Çok olduğu yere.
Bakın hele! Biz de Çok ettik BİR lafı.
(Belki budur, İş’in sırrı.)
Gelin dönelim, BİR’i başlatan yere.
Bir bildiğimiz var:
Soru olduğu
Kendini unuttuğu
Gariptir Zeus’un İş’i
Unutmuştur, Ne’yi unuttuğunu.
Kendi kendine hatırlatır
(Hatırlamak, Zikr’dir)
Kendi kendine zikreder
Sana bakar Ben’i,
Bana bakar Sen’i seyreder.
Ne Ben ne Sen’dir;
Biz’deki O, O’ndaki Ben’dir.
Unuttuğunu hatırlatacaktır:
Bir ses duyulur,
GÜM!
Yıldırımını savurmuştur
Bir kulunu vurmuştur
Boğazı yanmış
Aşık olmuştur.
Olan olmuştur,
Çarpılmıştır.
Artık arayacaktır:
Neyi unutmuştur?
Sorar yanan kulu,
“Neden yaktın canımı?”
Ne yazık ki, Biz vermeyiz cevabını.
Fakat cevabı, cevapsızlığında saklı.
30.08.2022
