Bazı şeyler o kadar göz önünde ki onların anlamını fark edemiyoruz. Tıpkı nazilerden parasını saklamak için, masanın üstünde bir gazetenin altına koyan yahudinin hikayesi gibi hayatımız. Evi arayıp masanın üstüne bakmayı akıl edemeyen askerler gibi biz de gözümüzün önündekine o kadar uzağız ki…
Anlamı üzerine düşünmemiz icap eden şeylerden biri de bence, tırnak. Evet bildiğimiz tırnak! Parmağımızın ucunda olan…
Bedenimizin diğer parçalarından oldukça farklı. Et desen değil, kemik desen değil. Sonsuz bir büyüme kapasitesine sahip, bu açıdan aynı bitkiler gibi. Kendine has bir faunası var, adeta bedenimizde apayrı simbiyotik bir yaşam formuna benziyor.
Etten ayrılarak uzayan kısmı canlılığını kaybediyor, köküne yakın olan kısmı canlılığını koruyor ve kökü (içi) tırnağın uzamasını sağlıyor. Bu özellikleriyle gene, bitkilere benziyor: Ağaçların da kabukları sert ve cansız oluyor, aynı tırnağın uzayan kısmı gibi ve canlılığını tırnak gibi içten dışa doğru aktarıyor.
İnsan bedeninde, bir bitki adeta… İnsanın parmağının ucunda, hizmetine sunulmuş; hem metaforik hem de sahici anlamda. Bu bana şunu düşündürüyor: Demek ki insan, gerçekten de kendisinden (varlık düzeyi olarak) aşağı türlere hükmediyor, onları kendisinde barındırarak.
Bitkileri nispeten hareketsiz görüyoruz ya, bir de parmağının ucuna bak hele! Gör bakalım hareket ediyor mu etmiyor mu? Bir gitaristi izle, bak bakalım hareketsiz miymiş o bitkiler aleminin üyeleri.
Biz kibirli insanoğlu, daha parmağımızın ucundakini göremiyoruz, anlayamıyoruz, üzerine düşünmüyoruz. Gözümüzü ise başka gezegenlere dikmişiz.
Parmağının ucundakini anlayamayan kibirli yaratıklar, gözünü başka dünyalara çevirmiş!
Aynı masanın üstündeki parayı bulamayan askerler gibi, gözlerinin önündeki varlığı göremiyor işte insanoğlu…
Amacım haşa kimseye ders vermek değil. Sadece kendime sorduğum soruyu sizlerle paylaşmak istiyorum: Gözümüzün önünde, hatta bedenimize yapışık, olanın ne kadar farkındayız?
05.05.2021
