Prima Materia için, demiştik ki bu Varlık’ın Nicelik yönü olup, yayılımın İlke’sidir. Boyutsal Nitelik olan “Aşağısı”, 4 Element’ten Toprak ile, ve Işık’ın diyalektiğinde Karanlık ile özdeşleştirilir.
Yağmur ve Toprak ilişkisinde olduğu gibi; Yaratıcı Süreç, Yukarı’dan Aşağı’ya doğrudur. Bu aynı zamanda Işık aydınlatacağı zaman, Süreç’in Aydınlık’tan Karanlık’a doğru gerçekleşmesi gibidir. “Tarla sahibi”, Toprak’a “tohum”u Yukarı’dan Aşağı’ya “atar” ve ancak Işık sayesinde filizlenen tohum, Toprak’ta dağınık halde bulunan maddeyi sentezleyerek “meyve verir”.
Varlık’ın Tarlası, Nefs’tir; Tohum, İlham’dır; Işık, Aşk’tır; Aşk ise, Kaos’un sunduğu dağınık maddeyi Bir’ler ve böylece Tohum olan İlham’dan Eser açığa çıkar.
Yukarı’da olan Aşağı’da olan gibi olduğundan; Dünya Arz’ı ile Beden Arz’ı arasındaki bu tekâbüliyetten bahsedebiliriz ve biri üzerinden diğerini okuyabiliriz. Bu da bize sembolik okumanın temelini verir.
Bundan sonra patolojik nefsânî durumların nasıl meydana geldiğini de incelemek istiyoruz. Bunlardansa, özellikle Şizofreni’nin nasıl meydana geldiğini. İç’sel Hayal ile alâkasından ötürü, bu konu dikkat ve ilgimizi cezbetmekte.
İçime düşen bir tereddütten ötürü şunları eklemek istedim: Her İnsan’ın kendisini iyileştirmeye ihtiyacı ve hakkı vardır. Anlamlı olan iyileştirir ve iyileştiren anlamlandırır. En azından, zihinsel olan için bu gerçekten böyledir. Bunu Evrensel bir ölçekte de düşünebiliriz.
23.02.2024
