Sayısal ve Sözel olanın barıştırılamayacağını düşünenler ciddi biçimde yanılıyorlar. En azından şunu diyebiliriz ki, pek çok çağdaşımız, Sayı denilen şeyi tamamen niceliksel yönü ile algılıyor. Ne var ki bu, Kelime’nin sadece bir sesten ibâret olduğunu düşünmek kadar abes. Sözcükleri nasıl günlük hayatta belirli sıradan işlevler için kullanıyorsak, Sayı’ların da uzama dair hesaplar için kullanılıyor olması, onların Nitel yönlerinin var olduğu gerçeğini değiştirmez.
Öyle ki; Bir’likten bashetmeden Var’lıktan, İki’likten bahsetmeden Evililik’ten ve İletişim’den, Üç’lükten bahsetmeden Yükseliş ve Alçalış’tan, Dört’lükten bahsetmeden İç-Dış ilişkisinden ve Bütünlük’ten bahsedemeyiz. Dolayısıyla Cebir, ilk ve esasen Yaradılış’ın Nitelik’lerini keşfetmeyi amaçlar. Bu bakımdan, Sayı’lar ve Kelime’ler, zıtlıkların birliği gereği, birbirlerini tamamlarlar.
İndirgemeci nicel anlamında değil, fakat kuşatıcı Nitel anlamda Saymak, Nitelik’lerin Zamansal ve Mekânsal Özellik’lerinin, İnsan’da yeniden okunarak yaratılması anlamına gelir. Ancak o zaman, “Yaratan Rabb’in adı ile okumuş” oluruz. Genelde, Zihin’de bunlara karşılık gelen Arketipsel İmge’ler canlanır ve bunlar Yaratıcı Faaliyet’ler ile Eser’lere aktarılarak somutlaştırılır.
24.05.2024
