Her varlıkın Faaliyet’i, Doğuş’u ile başlar. Her varlıkın Faaliyet’i Ölüm ile son bulur. Arada kalan süreye, Ömür adı veririz. Küçük harf ile varlık (var’lık) yokluka (yok’luk) bağlanır, yani kendisinin zıddı ile tanımlanır. O zaman varlıklardan bahsettiğimizde, Mutlak Varlık’ın (Mutlak Vücud’un) var ettiği “kısmî belirlenim”lerden bahsederiz. “Kısmî” olanı Bütüncül olana bağlamadan, Bütün’deki yerini idrak etmeden, o şeyi tanımış olduğumuz söylenemez. Tanımak, Bütün’deki yeri görmektir. “Kral’ın, vatandaşı tanıması” veya “Kral’ın komşu ülkeyi tanıması” gibi.
“Kendisi’ni tanımak” ise, Kişi’nin Bütün’deki yerini görmesidir. Bütün Varlık, Mutlak Varlık, Mutlak Vücud olan Hakk’tır. Ontolojik tekâbüliyet üzerinden, teşbîhen söylersek: Devlet, Hakk’ın, Kral, Rabb’in; “Kral’ın huzuruna çıkan tebaa”, Rabb’inin huzuruna çıkan Ben’liğin remzidir. Rabb’in huzurunda olan ise, Hakk’ın huzurundadır; Kral’ın huzurunda olanın Devlet’in huzurunda olması gibi. Esasen, zaten Rab Hakk’tır ve Hakk Rab’dır; Mutlak Birlik (Tevhid) ile, böyle söyleriz.
İlk ve Antik Medeniyet’lerin Varoluş’sal Asl’ı, bu tekâbüliyete dayanır.
Detayına girmeden belirtelim; Kut’lu Devlet’te Hukuk’un tesisi, Hakk’ın “kısmî varlık”ları yaratımına, Rahim’den Doğuş’larına dayanır. Başka türlü Hukuk (ki “haklar” anlamına gelir) tesis edilemez. O yüzden Marş’ımızda deriz ki, “Hakk’a tapan milletimindir İstiklal.”
20.04.2024
