Duvar
Çöktüğünde karanlık
Hemen Rabb’ine sığın
Rabb’ini an
Sen
Bir maske takan
Bil ki
Samimiyettir esas olan
Ve Işık’tır her zaman
Aslolan
Ve Aydınlık’tır her zaman
Hakk’ın murâdı olan
Karanlık ki
Ancak O’ndan uzaklığın adı
Sen
Ne için yazmaktasın?
Neden yazılanı okumamaktasın?
Hayır, Sen
Başlatan Hakikat’i unutmaktasın
Sözlerimize kulak tıkamaktasın
Ey vefasız!
Sözler bunun için mi söylendi?
Sen, onları etrafa saçasın
Ve kendin öğüt almayasın diye mi?
Hayır, Biz nankörleri sevmeyiz
Kelimelerle kandıranları
Kendileri ders almayanları
Biz’i unutup uzaklaşanları
Nedir bu kin, bu haset?
Değil mi bu Birlik’e
Dostluğa ihanet?
Fakat şüphesiz, çıkar bekleyenlerin kalpleri kararmaktadır
O zaman bil ki
Rızkını veren Rezzak olan Allah’tır
Ân’ın ve Zaman’ın Sahip’i O’dur, Rahman’dır
Rahmâniyet’i ile korumakta ve kuşatmaktadır.
O zaman müşriklere benzeme
Onlar ki Rahman’ın Rahmet’inden ümitlerini kesmiştirler
İşte bunlar kararanlardır
Işığı unutup
Karanlık’ta kalanlardır.
Oysa murâd edilen
Ve görülmek istenen
Her daim Aydınlık’tır.
Şer
İşte Sen
Birlik’e hıyanet ettin
Ve Karanlık çöktü
İşte Sen
Birlik’e geri döndün
Birlik’teki yerine
Böylece Dostluğu hatırladın
Ve Aydınlık yeniden doğdu
İşte bunlar düşünüp öğüt alasın diye Rabb’inden bir Rahmet’tir
O hâlde artık doğru yoldan sapma
Salatı ve zekâtı ikame et
Ve muhabbeti eksiltme
Karanlığa esir etme
Oku Felak’ı ve de ki
“Çöktüğünde Karanlık’ın şerrinden
Rabb’ime sığınırım.”
30.01.2024
