Verilen Söz için, “kendi varlığından vermek” esasına dayandığını söylemiştik. Bu bağlamda Evlilik’in ontolojik kökeninden bahsedeceğiz.
Evlilik, karşıt ve uyumlu Çift’lerin, birbirlerine verdikleri Söz ile, varlıklarını birbirlerine hediye etmeleri, böylece Bir’leşmelerini ifade eden, Ontolojik İlke’dir. Ontolojik bir İlke olması sebebi ile beşerî bir “sosyal dinamik” olmanın çok ötesinde bir anlam uzayına sahiptir.
Kelime kökeni olarak, “Ev” kelimesinden türeyip, “aynı ev içerisinde barınma/yaşama” anlamına gelen Evlilik, Bir’leşen Çift’lerin bir mikro-kozmos oluşturması olarak da düşünülebilir.
Ev nedir peki? Her Birey’in; hem kendisi olarak bir Bütün, hem de Ev’in bir üyesi olarak diğer Aile üyeleri ile bir Bütün hissettiği yerdir. Yani Ev herkesin Bütün ve Tam olarak var olduğu ve Bir’likte uyumlu ve saygılı bir Bütün oluşturduğu yerdir. Ontolojik bağlamda Ev budur. Böylece “tüm varlıkların Bütün ve Tam olarak var olduğu ve Bir’likte uyumlu ve saygılı bir Bütün oluşturduğu yer” olması hasebiyle, diyeceğiz ki; “Âlem Ev’imizdir.” Eğer Âlem Ev’imiz ise, bu da demektir ki cümle varlık tek bir Aile’dir. Tek bir ümmettir (halktır).
Tabii ki burada beşerî münasebetlerden değil, Ontolojik İlke’lerden ve İnsanlık Hakikati’nden bahsediyoruz. Ontolojik İlke’ler değişmez ve hakikatlerdir ve kusursuzdurlar. Kusurlu olan Beşer’dir ve Beşer’in uygulamalarıdır. Beşer’in Evlilik İlkesi’ne olan sadâkatsizliği, yahut Bir’liğe olan inançsızlığı yahut Aile üyelerine olan saygısızlığı yahut kaba ve zorba oluşu, Beşer’in kusurlarıdır. Ontolojik İlke’lerin değil.
Peki İlke’ler ne işimize yarar? Bir hayvan, bir zorba, bir zalim, “aşağıların aşağısı” olmaktan sıyrılıp, İnsan’laşabilmemize olanak sağlarlar.
10.08.2023
