Kendime Mit; İKİ

Zeus BİR’den ve birden, İKİ’yi yarattı.

Sağdakini Soldakin, Soldakini Sağdakine;
Yukarıyı Aşağıya, Aşağıdakini Yukarıya;
Hava’yı Toprak’a, Toprak’ı Hava’ya;

Döndürdü ve Dönüştürdü.

Artık Zıt’lar Döner
Birbirleriyle Dans Eder
Dönmek için Dönüşür
Dönüşmek için Döner

Peki dostlar
Cânım dostlar
Kim’e Dönüşür
Kim’e Dönerler?

Onlar birden dönüşür
Ve BİR’e dönerler
BİR’den dönüşürler
Birden Bire dönerler

Zeus onları bölmemişken, tüm sakinler birarada ve bir Ara’da yaşardı. O ne zaman ki böldü, sakinlere sordu; “Nereye istersiniz gitmek?” ve ekledi; “Edinin Orayı Yurt.”

Böylece biri hariç, tüm sakinler yerini seçti.

Artık kiminin yeri Yer’dir, kimin yeri Gök’tür.
İşte o biri vardır ki, yeri Yok’tur.
Yurdu Yok olan, BİR Ara’da kalan…
Adı “İnsan”dır, yapayalnız kalmıştır.

Yerdekiler ve Göktekiler
Memnundurlar, yurtlarında huzurludurlar
Yerdekiler Göğe uzanır
Göktekiler Yer’i kucaklar

Yerdekiler; hayvanlar ve bitkiler
Su’dan doğar, Toprak’ta barınırlar
Göktekiler; Melekler ve Semavîler
Ateş ile dirilir, Hava’ya dokunurlar

Hepsi yerini bilir
Edebi ile giyinir
Giyinen Rûh’tur
Zeus’un sağ koludur

Her şey yerli yerindedir
(Biliniz, hepsi “Zeus’un İş’i”dir)
Sonra bir huzursuzluk baş gösterir:
İnsan bunun neresindedir?

İnsan bir garip acizdir
Yurt edinememiştir
Yurdunu arar durur
Oysa onun yurdu Yok’tur

İKİ arada
BİR derededir
Ne Yer’in
Ne Gök’ün sakinidir

İşte böyle, bir garip İşitir
O İş ki, ne müthiştir!
BİR’i İKİ eder
İKİ’yi BİR’ler

Söyleyin dostlar; Yurt’un yurdu olur mu?
Yurt, yurt bulur mu?
Öyle ya, Yurdun Yurdu Kendisidir.
Kendini bilen, yurdunu bulur.

İnsan’ın yurdu Yok’tur
Ama üzülmeyin dostlar
Dostların yurdu dostluktur
İnsan, bu yüzden Aşık olur.

İnsan yalnızlıktan korkar
Kendisine bir yurt arar
İblis İnsan’ı köreltir
Yurdu Var zan ettirir.

İblis’e kanan, zanlarında boğulur
Bir hapishanededir, duvarı yoktur
Gözleri görmez, kulakları işitmez
Aklı tutulur, özgürlüğü son bulur

Ne Yerdekiler ne Göktekiler
Bu İş’e bir Kelam ederler
Ama ilginçtir
İnsan’a söz hakkı verilmiştir

Zincirler zincirleri bağlar
Zincirler zincirleri kırar
Kötü Kötü’yü, İyi İyi’yi bağlar
İblis örter, Akıl yırtar

Akıl, ganimet toplar
Kulu, yokluğa hazırlar
Bir ses duyulur, zincirler kırılır
Yarım ölür, Tam dirilir

İnsan yurt arar, durur
Hakk’ın Yurdu, Yokluk Yurdudur
Dost Hakk’ın dostudur
Aşık Hakk’ta fenâ bulur

İşte böyle; O; Yok’u Var, Var’ı Yok eder
BİR’i İKİ, İKİ’yi BİR eder
Bir garip İş’tir, Aşkın İşidir
Sürer durur, Seyir eyler

06.07.2022