Mânâ Âlemi için düşündüğümüzde, burada bir Görü’yü anlama dileğimiz de esasen ona etki eden (hâkim olan) mânevî ilkeleri anlama dileği ile aynı şeydir. Demek ki, âlemler farklı/çeşitli de olsa, İnsan fıtratının (zâtî) anlama/okuma dileği aynıdır.
Açıkladı: O, Bir’i yansıttığı Yedi Nitelik üzerinden Sana seçenekler sunar.
İçinde Aşk olmayan Manzara’yı, kim ne yapsın?
Sembolleri anlamak için Akıl tek başına yeterli değildir, Sezgi gereklidir. Keza; beşeriyyetin bize aktardığı bilgi, pek çok kez ya eksik ya da hatalıdır. (Sezgi, öncelikle bu hatayı sezer.) Bu sebepten, “beşer sözü olmayan” bir Kelâm’a ihtiyaç duyarız.
Esasen, gerçekten de Ruh maddeye hâkimdir; öyledir ama bu latif olanın kaba olana hâkimiyetidir. Mesela suyun taşa hâkimiyeti gibi.
Âlem İnsan’da, İnsan Âlem’de sırlıdır. “Saklı” demek istemedim, keza gayet aşikârdır. Bir Sebep olmasa idi, Allah halk etmezdi. “Şüphesiz, O sebepsiz yere yaratmamıştır” ve “O, bu gibi nitelemelerden Münezzeh’tir”.
Kelimelerin mânâsını unutmuşuz
Diyebiliriz ki, bu kısa metin şu soruyu anlatır: “Ne ettik de, Allah bizi şeytan ile belâlandırdı?" Şüphesiz ki Allah, Adil'dir ve kimseye zulmetmez.
İnsanı İnsan yapan üslûbudur.
O zaman, şunu anla; zorluk beşeriyyete özgüdür, Allah için zorluk yoktur, “ol, der oldurur”.