(13. İlke olan Ölüm’e karşılık gelir.)
Nefs’e Nazar İlkesi hakkında… hakkında belirtilmesi gerekebilen bir şey de, bu Kart’ı acele ile geçeriz; onda fazla durmak istemeyiz. Varlığı Cebir’sel olarak zorunlu olmakla birlikte, sürekli gör(ül)mek istenen değil, daha ziyade tahammül edilen bir şeydir.
Aynı zamanda bu Kart, Kurbiyyet ile alakalıdır. (Kurban edilecek olan) Koyunu uzun süre kanca’da asılı bırakıp, acısını uzatmak istemeyiz; fakat kurban keserken bu gereklidir. Nefs’e Nazar da bunun gibidir – aynı İlke’nin Arketipsel tezahürüdürler.
Ne Nefs’in kusurlarını görmekten keyif alırız ne de bunu bir amaç ediniriz. Bakış Açımız’ı kısa süreliğine tersine çevirmek, yeni bir idrâkin doğuşuna vesile olabilir, fakat bu süreklilik arz etmez/edemez. Mesela; bir Psikiyatr veya Filozof, Akl’ın ve Akıl Sağlığı’nın ne olduğunu anlamak için hastalık hâline nazar etmek zorundadır. Hastalanmadan Şifa’yı, Mecnun olmadan Leyla’yı bilmek mümkün değildir. Fakat gene, istikâmet hastalığı değil şifayı bulmaktır.
Bundan sonra gelen Ölüm İlkesi, Nefs’e Nazar’ın bitişine işaret eder. Aslında, yeni bir Doğuş’un habercisidir. Ve Doğum ile Ölüm, aynı Ân’lık Olay’ı iki veçhesinden ibarettir. 3. Kart Doğuş iken, 13. Kart Ölüm’dür. Daha kâmilane bir ifade ile; birisi İç’e Doğuş, diğeri ise Dış’a Ölüm’dür. Yani, İdrak artık Dış etkilere karşı bağışıklık kazanır. Bilindiği gibi; Bağışıklık, Vücud’a giren Virüs’lerin öldürülmesi anlamına gelir.
25.07.2025
[…] Denge/İtidal [Temperance] kartının, Ölüm’den sonra gelmesi ilginçtir. (“Ölmeden önce ölünüz”) Nefs’in Ölümü Tadışı, onun yok olduğu anlamına gelmez. Aynı şekilde, Kur’an’da, hiçbir zaman nefsin “öldüğü” değil, fakat “ölümü tattığı” söylenir. Buradan şu çıkarımda bulunabiliriz, Var olan bir şey yok olmaz, fakat dönüşür ve değişir. Her şeyden önce, o artık bir kere yaşadığı için, Yaratıcı’sının ebedi Hafıza’sında ebediyyen mevcut olacaktır. Ölümü tadıp Yaratıcı’sına rücu edip onda fena bulan bir Nefs de, tekrar O’nun dileği ile Yaradılış Sahnesi’ne getirilir. […]