Bağlam, Dil’de oluşturulur. “İnsan” için, içinde bulunduğu bağlam, Yaşam’dır. O zaman şunu deriz; İnsan, Kelime’lerin anlamını ancak yaşayarak öğrenir, başka seçeneği yoktur. “Bilgi nasıl edinilir?” sorusuna verilebilecek tüm cevaplar buraya bağlanır. Hayy ve Kayyum kılan Hakk olduğundan, bilginin esas kaynağı da O’dur.
Buna göre; Dil de o zaman canlı bir şeydir, yani dinamik ve yaşamla etkileşimi olan bir şeydir; statik, cansız, yaşamdan uzak bir dil düşünülemez. Demek ki; Kelime seçimlerimiz, yaşama olan etkileşimimizin bir yansımasıdır. Kelimeler birer taklit olmaktan çıkıp, gerçekten Kişilik’in bir ifadesi olduğunda, bu duruma Samimiyet deriz; ki çok yüce bir erdemdir.
O zaman Kelime’lerin İç’ten gelişi, Kişi’nin Yaşam ile gerçek bir bağ/rabıta kurduğu anlamına gelir. Gerçek kelimesini vurgulayalım, keza buradan şu sonuca varabiliriz: Objektif Bilgi edinimi de, bir İnsan tarafından, ancak bu minvâlde mümkün olur. Değilse Nefs, Realite’yi kendi görmek istediği – işine gelen ve çıkarlarına uygun – şekilde, “renkli bir camdan bakar gibi” görür. Şu durumda, objektif bilgi edinme çabası zorunlu olarak Nefs Tezkiyesi’ni gerektirir ve onunla birlikte ilerler. Bu sebepten Epistemoloji Ontoloji’ye, Ontoloji de Metafizik’e bağlanır. Keza tezkiye eden ancak Allah ve Resul’üdür.
14.06.2025
