“Yazamam, kuvvetim yetmiyor.”
Yaz.
Tükenene kadar yaz.
Biz tükenene güç getiren
Kuvvet vereniz.
Nedir Seni tüketen?
İliklerine kadar sarsan
Ve her defasında yaralayan?
Kitap’a uysan da
Kendinden şüphe ettiren
Ve çaresiz hissettiren?
Bu, Sen değişsen de
Onların değişmeyişidir
Taşlaşmış olanın katılığıdır
Kayaların yerinden oynamayışıdır
Dikenli yolda, hep aynı dikenlerin batışı
Hep aynı kanın akışıdır.
O zaman Senin de değişmeyenlerin olsun
Dağ gibi sağlam, yerinde dursun
Korkma, utanacak bir şey yok dağlara yaslanmakta
Aşağılardan gelen seslere tepkisiz kalmakta.
Ne yapacaklar,
Canını mı alacaklar,
Yanında oldukları iddiasında bulunanlar?
Sen sesini yükseltmedin
Ve edep sınırlarını geçmedin
O zaman için ferah olsun
Rızkı veren Allah’tır
Aksi iddiaları kulağın duymasın
Cânı yaratan Allah’tır
Hamd yalnız O’nadır
Aksi iddialardan gönlün bulanmasın
Kendilerine kulluk bekleyenlere
Tamahın olmasın
Onlar, geçici olanlar
Kendilerini kudret sahibi kılar sanıyorlar
Oysa bunlar kahrolucudur
Ve Kâdir olan ancak Kahhar olan Allah’tır.
Soruyorsun:
“Neyim ben Onların gözünde?
Ne görüyorlar, bana bakınca?”
Bir hiç!
Bir rol, bir hayal, bir vehim
Ancak kendi isteklerinin
Âlem’den yansıyan bir vechi
Kendileri olmayan nefislerinde gördükleri
Sen olmayan bir Sen
Kendilerine hizmet etmesini diledikleri
Aksi takdirde diş biledikleri.
Utanmasa ısıracak.
O zaman bırak artık boş hayalleri
Ve kabul et gerçekleri.
01.08.2023
