Kategori Epistemoloji

Her nesne, varlığının tanımı gereği Sınır’lıdır. Kendisi olduğu için başka bir şey değildir.

Bunların özü, yazılmamış-hâlde, İlâhî Logos’ta mevcuttur. Fakat, biz bu Nitelik’leri ancak Nazarî Seyir üzerinden okuyabiliriz. Bunların ilmi, Allah’ın Sonsuz İlmi’nde mahfuzdur. Biz insanlar ise, ancak bu İlim’den nasipleniriz.

e sabitini Simülasyon dersinde – mühendisler olarak – “iki şeyi/objeyi bağlamada ve bu minvalde bağlam oluşturmada” kullandık. Peki bu bağlama bağlanan psişik kuvvet nereden gelmektedir veya bağlanan zihinsel objenin İç’sel Tabiat’ı nedir, nerededir?

Kur’an, “sizi tanışasınız diye kavimler olarak halk ettik” der. Demek ki, her kavmin, diğer dünya toplumlarını/medeniyetlerini tanımak gibi bir sorumluluğu da bulunur.

Yazılış’ın Katmanları’nda bahsettiğimiz gibi; Bilgi, katmanlarda geçerek Yazı’ya dökülür – yansır. “Yarattıklarının şerrinden”, “Felak’ın Rabb’ine sığınırım”. Bu sebepten; Varlık’a rücu etmek gerekir, bunun için de bir önceki katmana nazarımızı çevirmemiz gerekir, ta ki Kaynak’ına varıncaya kadar. Yol uzun olabilir, fakat…

Önce parçalara böler, sonra da (kendi) böldüklerini toplar. Sonra da sorar: “Neden bu işlemlerin sonu gelmiyor?”

İnsan’a öğreten Rabbi’dir. Bir beşer, bir beşere bir Harf dâhî öğretemez. Şu hâlde, okulun amacı nedir?

Mesleklerin, İlâhî Sıfatlar ile olan bağıntısına değinmiştik. Şimdi de bir örnek üzerinden, Jung’un Kollektif Bilinçdışı dediği şeyi inceleyelim.